Pierwsi Żydzi zaczęli się pojawiać w Praszce już w XVII wieku. Lecz pod koniec XVIII w. ich liczba stanowiła już ok. 17% ludności miasta. Do 1941 roku rozwijali swoją społeczność, założyli nawet przytułek dla starców oraz działające w okresie międzywojennym trzy ugrupowania polityczne.

14 lutego 1941 r. Niemcy utworzyli w Praszce getto. Umieścili tam ponad 1 tys. Żydów z całej okolicy. Getto, które było otoczone murem kolczastym obejmowało ulicę Ogrodową, Kościuszki oraz Senatorską.

Więźniów przymusowo zatrudniano przy budowie drogi do Szyszkowa. Jako budulec wykorzystywano macewy z praszkowskiego kirkutu. 

Podczas zimy 1941/1942 roku Żydzi z getta zostali wypędzeni do stodół, znajdujących się przy ulicy Polnej. Równocześnie w okolicach Praszki zostały utworzone dwa obozy pracy.

12 sierpnia 1942 r. przybyły z Łodzi oddział SS dokonał likwidacji praszkowskiego getta, wskutek czego życie straciło 17 Żydów. Pozostałych więźniów wywieziono do Wielunia. Z kolei stamtąd zdolnych do pracy przeniesiono do obozu zagłady w Łodzi a pozostałych do Chełmna nad Nerem. 

Dzisiaj jedynym śladem po Żydach na tym terenie jest odremontowana synagoga, w której mieści się dom kultury oraz zaniedbany cmentarz żydowski - kirkut.